Behavior academic dishonesty among students in Rajamangala University of Technology Phra Nakhon

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบพฤติกรรมไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนครจำแนกตามตัวแปรเพศ คณะที่ศึกษาอยู่ และผลการศึกษาเฉลี่ยสะสม และหาความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรสถานการณ์ ตัวแปรจิตลักษณะเดิมของบุคคล ตัวแปรจิตลักษณะตามสถานการณ์ กับพฤติกรรมไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการของนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนครทั้ง 9 คณะ ในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2553 เครื่องมือที่ผู้วิจัยใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลครั้งนี้ เป็นแบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ค่าสถิติ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติที การวิเคราะห์ความแปรปรวน และค่าสัมประสิทธิ์สหพันธ์ ผลการวิจัย พบว่า นักศึกษาส่วนใหญ่ไม่เคยกระทำความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการ ประมาณ 56.96 ส่วนนักศึกษาที่รายงานว่าตนเคยกระทำพฤติกรรมไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการ ส่วนใหญ่เป็นการลอกแบบฝึกหัด รองลงไปเป็นการทุจริตในการสอบ และไม่ซื่อสัตย์ในการทำรายงาน พฤติกรรมไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการระหว่างนักศึกษาชายกับนักศึกษาหญิง โดยภาพรวมและรายด้านไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แต่เมื่อจำแนกตามคณะที่ศึกษาและจำแนกตามผลการศึกษาเฉลี่ยสะสม พบว่า โดยภาพรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และเมื่อพิจารณาตามด้านพบว่า ด้านความไม่ซื่อสัตย์ในการทำรายงาน และด้านการทุจริตในการสอบ มีพฤติกรรมไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนด้านการลอกแบบฝึกหัดมีพฤติกรรมไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการแตกต่างอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 การทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปร พบว่า พฤติกรรมไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการ มีความสัมพันธ์ในทิศทางเดียวกันกับตัวแปรสถานการณ์ และตัวแปรจิตลักษณะตามสถานการณ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 0.05